Ik heb dit verhaal vorig jaar geschreven en wil deze bijzondere ervaring nog eens delen met degenen die het nog niet gelezen hebben. En voor die het al kennen, misschien wel fijn om het nog een keer te lezen. Ik vind het ook leuk om dit bijzondere verhaal op mijn nieuwe website te plaatsen.
Het is mijn vijfde keer dat ik een 10-daagse Vipassana bijwoon en dit keer ben ik bij de Sayagyi U Ba Khin Stichting.
Als een ui laag voor laag afgepeld! (Deel 1)
De reis naar Een West – een gehuchtje tussen Assen en Drachten- begon al heel apart. Ik kon met een mede cursist meerijden en onze ontmoetingsplek was bij Mac Donald! Kan je het je voorstellen? Je gaat 10 dagen lang in retraite om lichaam- en geest schoon te maken en spreekt bij de Mac af! Maar laat ik geen hypocriet zijn. Jaren geleden (ik schat 10 tot 12 jaar) ging ook ik één of twee keer in de maand met mijn zoon de Franse frietjes eten met kip-burger en een salade, en als toetje een softijs met karamel en chocola.
Nu stond de geur en het zien van het voedsel, beter gezegd maagvervuiling, haaks op mijn manier van leven maar zeker op wat mij te wachten stond bij de Sayagyi U Ba Khin Stichting, namelijk eerlijke, biologisch voedsel en natuurlijk vegetarisch. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me terdege dat er heel veel verandert is met onze voedingspatroon en de manier waarop we consumeren!
Mijn mede cursist kwam met een vuurrood busje aan gescheurd, letterlijk aan gescheurd. Hemel, dat mens reed of ze een kamikaze piloot was en geen zin meer had om de volgende dag nog mee te maken!
We scheurden het terrein af en de snelweg op en met een snelheid van 140 km reden we richting Een West. Ik gluurde regelmatig naar de kilometerteller en zag dat we, eenmaal op de snelweg, tegen de 160 km per uur reden. Wat doe je als je als vreemden in een kleine ruimte zit, je gaat wat ervaringen uitwisselen over de Vipassana cursussen die je gedaan hebt.
Onder het rijden vertelde ze ook dat zij en haar man drie keer per jaar naar hun huis in Bali gingen. Kijk, dat maakte haar rijgedrag voor mij iets acceptabeler want zoals de meesten weten, ik heb iets met Bali! Door haar “vlotte” rijden kwamen we rond 17.00 uur bij het gebouw aan waar de cursus werd gegeven. “Ik gooi jou alvast met je koffer eruit, dan hoef je dat hele eind niet te sjouwen.” Voordat ik het wist stond mijn koffer buiten en ik sprong er snel uit waarna zij als een haas ervandoor ging om de auto voor 10 dagen op het parkeerterrein te stallen.
Lopend naar de hoofdingang slaakte ik een zucht van opluchting. Het gebouw, de omgeving, alles straalde een rust uit waar ik zeker aan toe was na die turbulente autorit.
Na mij aangemeld te hebben liep ik naar de kamer die voor 10 dagen mijn rustplek zou worden.
Mijn kamergenote was een lief mens maar stond mijn inziens niet helemaal met beide benen op moeder aarde. In het uurtje dat we nog mochten praten kreeg ik toch wel de neiging om haar als “zweverig” te bestempelen.
(zweverige typen zijn meer met de bovenste 7e chakra bezig en zijn niet goed geaard met de 1ste chakra, en dus niet met beide benen op moeder aarde)
Nadat we een lichte, doch heerlijke warme maaltijd hadden gegeten, kreeg iedereen een plekje in de meditatieruimte toebedeeld. Om 19.30 uur begon de inleiding en de eerste meditatie.
Om 21.00 uur was de eerste ronde een feit en om 21.30 uur gingen de lichten uit en lag iedereen in zijn of haar kamer.
Ik staarde naar het plafond, klaar wakker!
Wat ik altijd doe, gewoon van 100 naar 1 tellen. Volgens mij ben ik tot 56 gekomen want ik werd opgeschrikt door de gong die langs onze deur ging. Met ogen nog dik van de slaap en een hoofd alsof er honderden bijen in gonsden, keek ik op mijn wekkertje, 04.00 uur….
Recente reacties